Ortoreksja

Kiedy zdrowe jedzenie staje się niezdrowe?

Ortoreksja to  patologiczna koncentracja na spożywaniu zdrowego jedzenia, która prowadzi do znacznych ograniczeń żywieniowych. Ścisła kontrola diety jest próbą osiągnięcia optymalnego zdrowia oraz uniknięcia chorób. Ortoreksja nie została dotąd ujęta w nozologicznych klasyfikacjach, lecz przyjmuje się, że należy ona do spektrum zaburzeń odżywiania. Termin zaproponowany w 1997 roku przez amerykańskiego lekarza Stevena Bratmana.
Główne objawy ortoreksji to:
• podporządkowanie codziennych zajęć i aktywności pod zakupy spożywcze i przygotowanie posiłków; 
• planowanie dnia pod przygotowywanie posiłków już po przebudzeniu;
• unikanie określonych sposobów obróbki żywności: gotowania, smażenia, mrożenia;
• wrażliwość na wygląd przygotowanych posiłków;
• ścisła kontrola jakości spożywanych produktów;
• rytuały dotyczące przygotowania posiłków;
• obsesyjne dbanie o czystość przy przygotowaniu jedzenia;
• wykluczenie z diety produktów i grup produktów “potencjalnie” szkodliwych dla zdrowia;
• lęk i niepokój przy zaburzeniu porządku dnia i wszelkich czynności związanych z przygotowaniem jedzenia;
• wyrzuty sumienia, złe samopoczucie po zjedzeniu czegoś “niewłaściwego”;
• rezygnacja ze spotkań towarzyskich, rozrywki;
• przekonanie, że odżywiamy się lepiej niż inni.
Powikłania w ortoreksji:
• niedożywienie;
• utrata masy ciała;
• ogólne osłabienie;
• hiponatremia – niedobór sodu;
• anemia – z niedoboru żelaza, witaminy B12 i kwasu foliowego;
• zaburzone parametry wątrobowe;
Obsesyjne dbanie o jakość pożywienia i zdrowego trybu życia prowadzi do wahań nastroju oraz izolacji społecznej (jedzenie w samotności). Konsekwencją ortoreksji mogą być zaburzenia nastroju.
Leczenie ortoreksji wymaga interwencji psychologa, psychodietetyka, niewykluczone, że również psychiatry, jeżeli wskazane będzie zastosowanie farmakoterapii.