Samotność – znak czasów pandemii

Samotność wg psycholog Hanny Lisowskiej to uczucie braku, który wywołuje tęsknotę za relacją z taką osobą, z którą możemy dzielić nasze myśli, uczucia, plany, marzenia, czuć bliskość czy nawet jedność. Według dr. hab. Piotra Świtaja – to stan umysłu i subiektywne poczucie izolacji.

Wskaźniki rozpowszechnienia samotności w Polsce do czasów pandemii były dość stabilne. Czy pandemia zmieniła tą sytuację?
Do gabinetów psychiatrycznych i psychologicznych zgłasza się coraz więcej osób (starszych, ale i młodzieży), u których problem samotności nasilił się w związku z sytuacją epidemiologiczną. Ograniczenia w bezpośrednich kontaktach z bliskimi, zamknięte teatry, kina, kluby, nauka on-line sprawiły, że poczucie wyobcowania towarzyszy coraz większej grupie ludzi.
O randze problemu samotności może świadczyć fakt, że w Wielkiej Brytanii w 2017 r. powołano pierwsze na świecie ministerstwo d/s samotności.