Bigoreksja

Bigoreksja nazywana także mięśniową dysmorfią,czy też kompleksem Adonisa jest aktualnym problemem, szczególnie ze względu na popularyzację kulturystyki, nadmierne zainteresowanie wyglądem wiążące się z włączeniem specjalnych ograniczeń dietetycznych, uprawianie sportu, głównie prowadzącego do wzrostu masy mięśniowej, i wprowadzenia suplementów diety, jak również leków ułatwiających pracę nad sylwetką.

Problem ten jest ważny, ponieważ zaburzenia odżywiania się wśród mężczyzn, a ich najczęściej dotyczy bigoreksja, są zjawiskiem pomijanym zarówno przez społeczeństwo, jak i samych lekarzy. Szacuje się, iż problem ten dotyczy około 10% kulturystów.

Obsesja na punkcie muskulatury w pewnym stopniu została wykreowana przez media. Z kompleksem Adonisa najczęściej borykają się mężczyźni, którzy chcą sprostać społecznym standardom doskonałego fizycznie ciała jednak jego zaburzony obraz nie pozwala na zaprzestanie treningów i uzyskanie satysfakcji z wyglądu.

Kryteria rozpoznania według H. Pope zawierają:

• zaabsorbowanie uporczywą myślą, że ciało nie jest wystarczająco umięśnione; spędzanie wielu godzin w siłowni i stosowanie wymagających diet;
• nadmierne zaabsorbowanie budową własnego ciała, prowadzące do pogorszenia funkcjonowania na innych polach życia rodzinnego, społecznego i zawodowego:
  • częsta ocena wizualna własnych mięśni w lustrze, sprawdzanie obwodów mięśni wszystkich partii ciała, porównywanie ich z wymiarami mistrzów kulturystyki,
  • podporządkowywanie rozkładu zajęć treningom i rezygnacja z zajęć mogących skrócić trening,
  • kontynuowanie treningów i diety nawet w sytuacji gdy pogarszają one samopoczucie, bądź stanowią zagrożenie dla zdrowia,
  • unikanie sytuacji mogących prowadzić do pokazania własnego ciała (basen, plaża) – niezależnie jak silnie jest już ono umięśnione, wygląd pozostaje wciąż niesatysfakcjonujący.

Leczenie obejmuje psychoterapię, a w razie współistnienia zaburzeń depresyjnych – również leczenie farmakologiczne.